Dit is mijn eigen verhaal.
De laatste stukje van de puzzel….zelfacceptatie, zelfliefde en bewustwording….💜
Ik wil mijn eigen verhaal delen, want zoals misschien jullie al vermoeden, ik heb niet voor niets gekozen om me hier in te verdiepen. Alles in het leven heeft een reden… 😉
Ik heb wat ik noem; mijn natuurlijk en onnatuurlijke geschiedenis met mijn eigen borsten.
Rond mijn tiende kreeg ik al borsten en ze bleven maar groeien. Ik voelde me niet op mijn gemak met wat de natuur me gegeven had. Ik trok teveel aandacht van mannen en dat vond ik niet fijn. Ik sportte ook veel voor wedstrijden en bij het sporten zijn grote borsten, in mijn beleving, een belemmering. Ik ervaarde ze als een storende factor in mijn leven en ze hadden een negatieve invloed op mijn geluksgevoel.
Toen ik 18 was, liet ik ze verkleinen. Na de operatie was ik tevreden. Jaren later na de geboorte van mijn tweede kind, kon ik de “schade” zien die aangericht was door de zwangerschappen. Mijn borsten waren slap en leeg; dus ik ging terug naar de plastische chirurg voor een lift. Op de een of andere manier liet ik me ompraten door de arts en ik kreeg implantaten!
Vanaf de eerste dag was ik ongelukkig: mijn borsten zagen er nep uit, ze voelden nep, ·ze waren niet van mij! Toch liet ik ze zitten twaalf jaar lang! Terugkijkend weet ik nu wel hoe ik dat deed. Ik heb ze totaal genegeerd gedurende die twaalf jaren. Ik wilde ze verbergen, niemand mocht ze zien en aanraken, ik zelf ook niet. Ik schaamde me er voor! Hoe dom kon ik zijn, vroeg ik mij af.
Niet aanraken, niet aan denken, doen alsof ze niet bestaan!
Ik leed er heel veel er onder, want ik kon niet op mijn buik liggen, ik wilde nooit iemand goed knuffelen omdat ik bang was dat ze de “nep” borsten konden voelen.
Na tien jaar kwamen er fysieke klachten. Ik had last van pijn en kapselvorming (stevige bindweefsellaag om het implantaat). Ik had wat ze noemen Baker 3 (er zijn 4 gradaties).
Dit betekent dat mijn borsten bijna zo hard als een tennisbal waren en ik ze niet meer kon bewegen. Ik kreeg verergering van mijn allergieën, hartkloppingen, pijn op mijn schouder en pijn op mijn boven rug. Ik had super gevoelige borsten voor de menstruatie. Ze moesten er uit, ik kon ze niet meer negeren! Tijd om af te rekenen met de schaamte en mijn eigen borsten alweer te ontmoeten.
Vorig jaar heb ik mijn explantatie (zo heet de operatie waar de implantaten worden verwijderen) gehad. Toen ik wakker werd van de narcose, voelde ik me zo gelukkig! Ik was bevrijd, ik was alweer mezelf. Alle klachten verdwenen na de operatie. De protheses hadden deuken, dit betekent dat ze flink hebben gezweten (alle protheses zweten silicone), dat verklaart mijn verergering van allergieën en het strakke kapsel. Mijn lichaam was constant aan het vechten tegen deze indringers, twaalf jaar lang!!!
Rondom mijn operatie, heb ik heel veel gelezen en onderzoek gedaan over borsten en zo is mijn interesse gewekt over borstgezondheid.
Ik miste specifieke kennis over borsten en wilde meer van weten/leren. Toen ik over de Vlow opleiding las, wist ik dat dit de kennis en ervaring was, die ik nodig had om mijn missie en passie nog beter te kunnen uitvoeren.
Door deze ervaring ben ik ook bewuster geworden van mijn eigen borsten en ik heb ze leren accepteren, geen schaamte meer, ook niet voor mijn keuze van toen; want dankzij die “slechte keuze”, ben ik nu wie ik ben, en ik ben trots op mezelf!
Ik wil graag mijn ervaring en kennis delen met andere vrouwen, zodat ze ook bewuster worden van hun borsten. Ik wil ze ook leren hoe ze hun borsten het beste kunnen verzorgen, koesteren en voornamelijk accepteren; en zo ben ik beland bij dit interessante thema!
Dankzij mijn eigen proces en reis heb ik volledige acceptatie voor mijn eigen verhaal, voor mijn eigen borsten. Hierdoor voel ik mij nu comfortabel bij de borsten en de verhalen van andere vrouwen. Ik kan ze nu met mijn kennis, ervaring en passie verder begeleiden in hun eigen proces en reis. Dit is alweer een mooi reminder/bevestiging voor de uitspraak: eerst voor jezelf zorgen zodat je ook voor anderen kunt zorgen.
Dit was en is de weg die ik moest gaan. De weg naar “Bewuster Leven”. De cirkel is rond. Volledig ZIJN in de kracht van wie ik ben. Ben heel dankbaar daarvoor en voor deze prachtige reis!